dode eend

since saturday there's a dead baby duck on my shelf.

alma mater

(finally) i finished my book.

32 pages of nightmares.

there are 100 copies, handbound and with a silkscreen printed cover.

you can get one for 7 euro (or, if i need to ship it, 2 euro extra for the postman)

--> just mail me: marthaverschaffel(at)gmail(dot)com

naald en draad

buying needles and threat on flea markets (i'm always searching for those spools) and stitching books till my fingers bleed.

art. n° 456

i was looking for this for such a long time, but found it sunday on a flea market. (thanks to ward and astrid and her car for taking me there)

and the same woman who gave me the shark tooth, gave me this huge old scissors yesterday. they were from her mother, who passed away some months ago. she collected everything. (just like me, i guess)

what i dreamt about last night (5)

Last night, i could smell in my dream. weird.

Mijn mama en ik zijn grote tafels aan het dekken. Beetje bij beetje komen allemaal mensen binnen, die aan de tafels gaan zitten. Ze hebben allemaal grote regenjassen aan en laarzen vol modder. Iedereen is natgeregend, en niemand zegt iets. Ik ga aan één van de tafels zitten, en ruik opeens dat er iets begint te stinken. De geur wordt steeds sterker. Ik zeg "het stinkt hier naar dode ratten" en vraag aan iedereen aan tafel om hun laarzen uit te doen, en te kijken of er niets aan het schoenzolen is blijven plakken. Iedereen doet zijn laarzen uit, en begint in de modder die eraan is blijven hangen te wroeten. Ik zie dat er op de onderkant van de laars van de vrouw naast mij iets plakt. Ik haal het ervan, omdat ik denk dat het een lijkje is van muis of een rat is. Maar als ik de modder eraf heb geschraapt zie ik dat het een beentje is van een meisje. Het heeft een lange kous aan en een zwart schoentje met veters. Het voelt zo slap en warm aan in mijn hand. Ik denk “dit is niet echt, het is alleenmaar een poppenbeen”. Maar als ik de kous naar beneden strop, zie ik het bloederig stuk waar het been is afgesneden. Als ik de andere laars van de vrouw bekijk, zie ik dat het andere beentje aan de onderkant daarvan plakt. Ik hou de beide beentjes in mijn hand. Plots zie ik in een flits het meisje voor me, het is donker, en ze is aan het stappen in de modder, met haar papa die enkele meters voorop loopt. De man draait zich om, loopt naar het meisje toe en roept dat als ze niet kan volgen, ze maar niet meer hoeft te lopen. Hij neemt een mes, en snijdt haar beentjes eraf.

Ik zit nog steeds aan tafel, iedereen staart naar mijn hand met daarin de beentjes, ik weet niet wat ik ermee moet doen. Het enige waar ik aan kan denken is die stank.